Migratie
Meer dan een halve eeuw geleden, in de jaren 60, kwamen de eerste gastarbeiders naar Nederland, “de eerste generatie” migranten. Dit waren voornamelijk mannen. Zij wilden een betere toekomst voor hun gezin en zetten een grote stap door naar het buitenland te vertrekken en hun dierbaren achter te laten. Hun doel was om een paar jaar in het buitenland te werken, geld te sparen en vervolgens terug te keren naar hun thuisland.
Koffer vol eigen normen en waarde
De “paar jaar buitenland” liepen vaak uit. Om het gezin toch weer te herenigen, kwamen in de jaren 70 ook de vrouwen en de kinderen naar Nederland. Daarmee begonnen niet alleen de emancipatieprocessen van de migranten maar ook hun participatietrajecten. Dit proces verliep moeizaam en stagneerde voornamelijk doordat de migranten bleven hangen in het verleden. Zij ontwikkelden weinig visie gericht op toekomst. Deze groep verhuisde naar Nederland met een koffer vol eigen normen en waarden en culturele gewoontes. Dit was hun enige houvast om te kunnen overleven in een vreemd land. Vaak zochten de migranten elkaar op waardoor het geïsoleerde leven zich verder versterkte.
Minimale effect
In de afgelopen decennia zijn er vele trajecten en programma’s geschreven en uitgevoerd met als doel migranten te activeren en mobiliseren richting werk en participatie. Slechts op een klein groep heeft dit effect gehad.
Redenen dat persoonlijke ontwikkeling en participatie staakten, zijn:
- Het oorspronkelijke doel van de migratie was om zo snel mogelijk geld te verdienen, te sparen en dan terug te keren naar het land van herkomst.
- De meeste migranten hadden geen of slechts een basisopleiding.
- Mensen hadden vaak angst om de eigen identiteit kwijt te raken.
- De vrouwen en vaak ook hun mannen kenden de weg niet in Nederland.
- Veel migrantenvrouwen werden door hun onderdrukt uit angst voor gezagsverlies.
- Instanties hadden vaak onvoldoende kennis van de beleveniswereld van migranten.
- Instanties pamperden vaak de migranten: Jij bent zielig, ik weet het beter. Je moet doen wat ik denk dat goed is voor jou.
- Er was geen of weinig erkenning voor het bijzondere van deze groep, zowel bij instanties als in de maatschappij.
Een mix van bovenstaande redenen leidde tot passief gedrag van de migranten. Daardoor werden ze alleen maar nog meer afhankelijk van een ander en/of een uitkeringsinstantie.
Het probleem is!
Het grootste probleem is volgens Afili Work, dat migranten hun eigenwaarde en vertrouwen zijn verloren en niet meer weten hoe ze nu verder moeten.
Tijd voor verandering
Afili Work wil hier verandering in brengen en heeft daarvoor een gericht aanbod ontwikkeld. Gezonde en gemotiveerde menskracht is goud waard. Deze waardevolle krachten willen wij graag (opnieuw) inzetten met de intentie “de juiste persoon op de juiste plek” zodat ieder talent tot haar recht komt